โล่เหล็ก แห่งวงใน ผู้ค้ำเกมที่ไม่มีชื่อในบท
- Harry P
- 27 views
โล่เหล็ก แห่งวงใน แกรนท์ วิลเลียมส์ (Grant Williams) ผู้เล่นที่แบกระบบแนวรับของทีมไว้ โดยไม่ต้องมีแต้มเป็นตัวชี้วัด เขาคือแบบอย่างของผู้เล่น ที่ใช้ไหวพริบ วินัย และความเข้าใจเกม มากกว่าร่างกาย หรือชื่อเสียง การมีเขาอยู่ในสนาม ทำให้เกมรับของทีมมีเสถียรภาพ แม้ในช่วงที่ขาดตัวหลัก
ในโลกของ NBA ที่เต็มไปด้วยสตาร์ผู้ทำแต้ม ผู้เล่นที่ทำคะแนนน้อย แต่รักษาระบบไว้ได้อย่างมั่นคง มักถูกมองข้ามเสมอ และแกรนท์ วิลเลียมส์คือหนึ่งในนั้น ชายผู้สูงเพียง 6 ฟุต 6 นิ้ว แต่ต้องยืนประจันหน้า กับเซนเตอร์คู่แข่ง ที่ตัวใหญ่กว่าเกือบทุกเกม (8 สิงหาคม 2025) [1]
ไม่ใช่เพราะขาดตัวเลือก แต่เพราะทีม ต้องการความเข้าใจเกม ที่ลึกกว่าตัวเลขสถิติ DBPM ของเขาในฤดูกาล 2023-24 อยู่ที่ +1.4 ถือว่าแข็งแกร่ง ในกลุ่มฟอร์เวิร์ดที่ไม่ได้มีบล็อก หรือรีบาวด์โดดเด่น
จุดแข็งของเขา คือการเคลื่อนไหว เพื่อช่วยเกมรับแบบหมุนเวียน (rotational help) การปิดมุมแบบกะจังหวะ และการยืนระยะ เพื่อล่อให้คู่แข่งเสียฟาวล์ แทนการพุ่งบล็อกให้โดนไฮไลต์
หลังจากแมฟเวอริกส์ เซ็นสัญญากับแกรนท์ วิลเลียมส์ด้วยมูลค่า 53 ล้านเหรียญ เป็นเวลา 4 ปีเมื่อปี 2023 การเทรดเขาออกไปฮอร์เน็ตส์ ในดีลแลก PJ Washington แทบจะบอกใบ้ว่าเขา ไม่ได้อยู่ในแผนระยะยาว ของดัลลัส แมฟเวอริกส์อีกต่อไป (14 กุมภาพันธ์ 2024) [2]
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ดูเหมือนการถูกผลักไส อาจกลายเป็นโอกาสทอง ในการเป็นเสาหลักให้ทีม ที่ยังไม่มีโครงสร้างแนวรับชัดเจน
ทีมฮอร์เน็ตส์มีผู้เล่นดาวรุ่งอย่าง Mark Williams, Brandon Miller และ LaMelo Ball ที่ยังต้องการผู้นำเกมรับ วิลเลียมส์จึงอาจกลายเป็น “ผู้คุมจังหวะ” ที่มองไม่เห็นในระบบ แต่อยู่เบื้องหลังความมั่นคง ของเกมทั้งหมด
วิลเลียมส์ไม่ใช่ Shot Blocker และไม่ได้มีรูปร่างนักกีฬา แบบคลาสสิก แต่เขาเป็นผู้เล่นที่มีจังหวะยืน Help และอ่านเพลย์ได้อย่างน่าทึ่ง โดยเฉพาะการเข้าประกบแบบ Closeout หรือการดักทาง Pick-and-Roll ให้คู่แข่งไปติดกับดัก
วิลเลียมส์สามารถเปลี่ยนผลลัพธ์ของเพลย์ได้ โดยไม่ต้องแตะบอลเลยด้วยซ้ำ ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะ ของผู้เล่นที่เข้าใจเชิงลึกของเกม และเขายังมีทักษะการ Draw Charge ที่ยอดเยี่ยม ในปี 2022 เขาติดอันดับ Top 10 ของ NBA ในหมวดนี้ต่อ 36 นาที
ซึ่งบ่งบอกว่าเขา ไม่เพียงแค่ยืนตำแหน่งดี แต่รู้จักใช้ตัวเอง เป็นเหยื่อล่อเพื่อปิดจังหวะฝ่ายตรงข้าม ได้อย่างแนบเนียน และทำให้เกิด Turnover หรือเปลี่ยนโมเมนตัมของเกมได้ ในแบบที่ไม่ปรากฏบนแผ่นสถิติชัดเจน
หากเปรียบเทียบกับผู้เล่น ที่มีบทบาทคล้ายกัน วิลเลียมส์อยู่ตรงกลางระหว่าง พีเจ ทักเกอร์ (P.J. Tucker) Guard Dog แห่งแดนหลัง ที่เล่นมุมอย่างชาญฉลาด แต่เริ่มหมดแรง และกับซาเวียร์ ทิลล์แมน ซีเนียร์ (Xavier Tillman Sr.) ที่มีพลังร่างกาย แต่ขาดไหวพริบ ในการอ่านเพลย์
วิลเลียมส์คือ “ตัวเชื่อม” ระหว่างสองแบบนี้ ไม่ใช่ที่สุดในด้านใด แต่มีคุณค่าในภาพรวม เขาจึงเหมาะกับระบบ ที่ต้องการให้ผู้เล่นหลายคน มีบทบาทแบบสลับฟังก์ชันกัน ไม่ใช่คนเด่น แต่คือกาวเชื่อมเกม
หนึ่งในข้อจำกัดของแกรนท์ วิลเลียมส์คือเกมรุก ที่ยังไม่ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง อัตราชู้ต 3 แต้มของเขาเคยขึ้นไปถึง 41.1% แต่ในปี 2023-24 ตกลงมาเหลือ 37.6% และไม่มีการสร้างจังหวะ จบเพลย์ด้วยตัวเองแบบ Isolation หรือการฉวยโอกาสจาก Pick-and-Pop ที่ยังขาดความสม่ำเสมอ
อีกด้านหนึ่งที่ถูกพูดถึงในเชิงลบคือ บุคลิกในสนาม เขามักมีปากเสียง กับผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม และถูกมองว่าเป็นคนพูดมาก ในสถานการณ์ที่ทีม ต้องการความนิ่ง จนบางครั้งกลายเป็น “ตัวเรียกปัญหา” มากกว่าตัวแก้ปัญหา (1 พฤศจิกายน 2024) [3]
โดยเฉพาะในช่วงเพลย์ออฟ ที่ทุกการเคลื่อนไหวมีความหมาย ความหุนหันเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ อาจส่งผลต่อบรรยากาศโดยรวมของทีม
ท้ายที่สุด โล่เหล็ก แห่งวงใน “แกรนท์ วิลเลียมส์” อาจไม่ใช่ผู้เล่น ที่ทำให้คนลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ แต่เขาคือผู้ที่ทำให้เพื่อนร่วมทีม สามารถยืนอยู่ได้ อย่างมั่นคงบนสนาม ไม่ใช่ด้วยพลัง แต่ด้วยความเข้าใจ ไม่ใช่ด้วยร่างกาย แต่ด้วยไหวพริบ และไม่ใช่ด้วยชื่อเสียง แต่ด้วยความเสียสละ
เพราะเขาไม่ใช่แค่ป้องกันตรงๆ แต่คือผู้รักษาระบบแนวรับ ให้ทำงานได้สมดุลในทีมขนาดเล็ก เขารู้ว่าเมื่อไหร่ควรหมุนตัวช่วยเพื่อน เมื่อไหร่ควรยืนดักไว้เฉยๆ และเมื่อไหร่ควรเสียฟาวล์ เพื่อหยุดเกมบุก เขาคือนักออกแบบพื้นที่เงียบๆ ที่ทำให้ระบบเกมรับยังทำงาน แม้ในช่วงที่ทีมขาดผู้เล่นตัวหลัก
เขาคือผู้สร้างความมั่นคง ในระบบเกมรับ โดยไม่ต้องพึ่งตัวเลขบน scoreboard แต่อาศัยวินัย ไหวพริบ และการอ่านเกมที่แม่นยำ การมีเขาอยู่ในสนาม ทำให้โครงสร้าง การหมุนเวียนแนวรับของทีมแน่นขึ้น และลดความเสี่ยง จากการเสียแต้มแบบไม่จำเป็น
