อดีตมือสังหาร หลังเส้นโค้ง ความเรียบง่ายที่เปลี่ยนเกม
- Harry P
- 26 views
อดีตมือสังหาร หลังเส้นโค้ง สตีฟ อัลฟอร์ด (Steve Alford) ในยุคที่การชู้ตสามแต้ม ยังไม่ได้รับความนิยมเท่าปัจจุบัน การมีผู้เล่นที่สามารถสังหารแต้ม จากระยะไกลได้อย่างสม่ำเสมอ ถือเป็นอาวุธลับของหลายทีม และสตีฟ อัลฟอร์ดคือหนึ่งในชื่อที่แฟนบาสรุ่น 80s-90s ไม่มีวันลืม
สตีฟ อัลฟอร์ดแจ้งเกิดในฐานะ ผู้เล่นของมหาวิทยาลัยอินเดียนา ภายใต้การคุมทีมของโค้ชบ็อบ ไนท์ ที่ขึ้นชื่อในด้านวินัย และระบบการเล่นที่เข้มงวด ในวงการบาสเกตบอล NCAA อัลฟอร์ดไม่ใช่นักกีฬา ที่เด่นด้วยร่างกาย แต่เด่นด้วยสัญชาตญาณการชู้ต ความแม่น และการตัดสินใจ ในจังหวะสำคัญ
ในปี 1984 อัลฟอร์ดได้เป็นหนึ่งในผู้เล่น ทีมชาติสหรัฐอเมริกา ซึ่งคว้าเหรียญทองโอลิมปิกที่ลอสแอนเจลิส ร่วมทีมกับตำนานอย่างไมเคิล จอร์แดน ภายใต้การนำของโค้ชไนท์ (2 พฤศจิกายน 2023) [1]
ซึ่งเป็นการยืนยัน ถึงฝีมือระดับประเทศ และแสดงให้เห็นว่าเขา ไม่ใช่แค่ในระดับมหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่คือหนึ่งในชิ้นส่วนสำคัญ ที่ช่วยให้ระบบที่เปี่ยมด้วยวินัย สามารถทำงานได้จริง ในเวทีระดับโลก
ในวงการ NBA อัลฟอร์ดอาจไม่ได้มีชื่อเสียง ในระดับซูเปอร์สตาร์ แต่หากพูดถึงเกม ที่มีการชู้ตสามแต้มแบบ textbook เขาคือตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ ผู้ชมมักบอกว่า เวลาลูกออกจากมือของเขา มั่นใจได้เลยว่าลูกจะลงห่วง คล้ายเครื่องจักรที่ทำงานซ้ำๆ โดยไม่ผิดพลาด
แม้ในยุคที่การชู้ตสามแต้ม ยังไม่เฟื่องฟู อัลฟอร์ดยังคงเป็นหนึ่งในผู้เล่น ที่ทำให้โค้ช ต้องวางแผนพิเศษเพื่อปิดเขาให้ได้ และสิ่งนี้สะท้อนให้เห็นว่า ความเฉียบของมือสังหาร ไม่ได้ขึ้นกับกระแส แต่คือทักษะที่อยู่เหนือยุคสมัย
หลังจากแขวนรองเท้า อัลฟอร์ดผันตัวมาเป็นโค้ช และสร้างชื่อจากการคุมทีม ระดับวิทยาลัย เช่น Iowa, New Mexico และ UCLA โดยเฉพาะในช่วงคุม UCLA เขาพาทีมเข้าสู่ March Madness หลายครั้ง และปลุกปั้นผู้เล่นอย่าง Lonzo Ball จนกลายเป็นดาวรุ่งใน NBA (14 ธันวาคม 2016) [2]
อัลฟอร์ดมีชื่อเสียงจากการนำทีมเล็กๆ ให้กลายเป็นทีม ที่สามารถแข่งขันกับมหาวิทยาลัยใหญ่ได้ ด้วยสไตล์การทำทีมที่เน้น spacing และ ball movement ซึ่งเป็นการสะท้อนแนวคิดของเขา ที่ว่าบาสเกตบอล คือเกมของการอ่านสถานการณ์ ไม่ใช่เกมของพละกำลังล้วนๆ
การสอนของเขา สะท้อนถึงอดีตในฐานะผู้เล่น ที่พึ่งพาวินัย ความแม่นยำ และการอ่านเกม ไม่ใช่พละกำลังเพียงอย่างเดียว และสิ่งนี้ทำให้เขา ยังคงถูกพูดถึงเสมอว่า เป็นโค้ชที่สามารถถ่ายทอดศาสตร์ของการชู้ต และระบบเกมรุก ไปสู่คนรุ่นใหม่ได้อย่างแท้จริง
เมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2025 อัลฟอร์ดคว้าชัยชนะ ครั้งที่ 700 ในฐานะโค้ช จากการนำทีม Nevada ชนะ Fresno State ในรอบแรกของ Mountain West Tournament เหตุการณ์นี้ ไม่เพียงสะท้อนถึงความยืนยาวในวงการ แต่ยังตอกย้ำภาพลักษณ์ของโค้ช ที่ยึดมั่นในวินัย (12 มีนาคม 2025) [3]
ในอีกแง่มุม อัลฟอร์ดก็ไม่ลังเล ที่จะวิจารณ์ระบบ NCAA ยุคใหม่ โดยเฉพาะเรื่อง Transfer Portal และโมเดล NIL ซึ่งเริ่มถูกนำมาใช้อย่างจริงจัง ตั้งแต่ปี 2021 เป็นต้นมา เขาใช้คำว่า “ไร้เหตุผล” เพื่อสะท้อนความไม่พอใจ ที่ระบบเหล่านี้ ทำให้การสร้างทีมยากขึ้น
เพราะผู้เล่น สามารถย้ายทีมได้บ่อย และแรงจูงใจทางการเงิน กลายเป็นปัจจัยสำคัญเกินไป การพูดตรงไปตรงมาครั้งนี้ ทำให้เห็นมิติอีกด้านของอัลฟอร์ดว่า เขาเป็นทั้งผู้รักษาหลักการดั้งเดิม และผู้ตั้งคำถาม กับการเปลี่ยนแปลงในวงการ
ในยุคของ สตีเฟน เคอร์รี (Stephen Curry) ที่ทำให้การชู้ตสามแต้ม กลายเป็นศูนย์กลางของเกม อัลฟอร์ดอาจดูเหมือนผู้บุกเบิก ที่ไม่ได้รับเครดิตเพียงพอ และต่อไปนี้ คือสิ่งที่นักบาสยุคใหม่ ควรเรียนรู้จากอัลฟอร์ด
การพัฒนาเป็นมือชู้ตสามแต้ม ไม่ได้อยู่ที่ความสามารถอย่างเดียว แต่อยู่ที่วินัย และการทำซ้ำ ในแบบที่แม่นยำเป็นพันๆครั้ง
ในฐานะโค้ช อัลฟอร์ดมักถูกวิจารณ์ว่า ไม่สามารถพาทีม ก้าวไปถึงระดับแชมป์ได้ แม้จะมีขุมกำลังที่แข็งแกร่ง อย่างเช่นในปี 2016-2017 ที่มี Lonzo Ball, T.J. Leaf และ Josh Hart
หลายฝ่ายต่างก็คาดว่า จะทะลุเข้าสู่ Final Four ได้ แต่ผลงานกลับหยุดอยู่เพียงรอบ Sweet Sixteen ทำให้เกิดเสียงวิจารณ์ว่าเขา ยังขาดความสามารถ ในการพาทีมผ่านแรงกดดันในเกมใหญ่ๆ
นอกจากนี้สไตล์โค้ชของเขา ที่เน้นวินัยอย่างเข้มข้น และการควบคุมรายละเอียดทุกอย่าง ทำให้บางคนมองว่า อาจไม่เหมาะกับยุคใหม่ ที่นักกีฬาต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้น ความท้าทาย จึงอยู่ที่การประยุกต์แนวคิดแบบคลาสสิก ให้สอดคล้องกับโลกยุคปัจจุบัน
ผลก็คือ อดีตมือสังหาร หลังเส้นโค้ง “สตีฟ อัลฟอร์ด” ไม่ใช่ชื่อที่แฟน NBA รุ่นใหม่ จะพูดถึงบ่อย แต่สำหรับแฟนบาสตัวจริง เขาคือสัญลักษณ์ ของการเล่นอย่างมีแบบแผน ในยุคที่บาสเกตบอลเต็มไปด้วยความหวือหวา เสียงของอัลฟอร์ดได้เตือนเราว่า ความเรียบง่าย และความมั่นคง ยังมีที่ยืนในเกมเสมอ
แม้จะมีทักษะการชู้ตระดับสูง แต่ขนาดร่างกาย และการเล่นเกมรับของเขา ไม่ได้โดดเด่นพอในระดับโปร ทำให้บทบาทของอัลฟอร์ด เป็นเพียงนักชู้ตสามแต้มเฉพาะทาง และนั่นทำให้เขา ไม่สามารถก้าวขึ้นไป เป็นผู้เล่นตัวหลักในทีมระดับ NBA ได้
ระดับมหาวิทยาลัย ที่ยังให้ความสำคัญกับระบบ และการฝึกพื้นฐาน มากกว่าการบริหารดารา และเป็นเวทีที่เขา สามารถใช้การสอนแบบลงลึก ถ่ายทอดวินัย และรูปแบบการเล่นได้อย่างเต็มที่
