สมอง ข้างแป้น เมื่อเซนเตอร์คือกลไก ไม่ใช่แค่กำแพง
- Harry P
- 31 views
สมอง ข้างแป้น อัลเปอเรน เซนกุน (Alperen Sengun) คือผู้เล่นที่ทำให้ตำแหน่งเซนเตอร์ ไม่ใช่แค่ร่างใหญ่ แต่เป็นมันสมองที่ขับเคลื่อนทั้งทีม เขาไม่ใช่แค่ตัวปะทะใต้แป้น แต่คือจุดเริ่มของเพลย์ คนที่อ่านเกมก่อนใคร และวางจังหวะให้ทีม เดินหมากได้อย่างรอบคอบ
สมอง ข้างแป้น อย่างเซนกุนเปรียบเหมือน “เพลย์เมกเกอร์” ที่ยืนอยู่ในร่างเซนเตอร์ ความสูง 6 ฟุต 11 นิ้ว ดราฟต์อันดับ 16 ปี 2021 ถูกเลือก All-Star ครั้งแรกใน 2025 เขาไม่ได้ทำหน้าที่แค่โพสต์ต่ำ หรือจบสกอร์ แต่กลับเป็นคนที่อ่านสนามทั้งผืน ได้เหมือนพอยต์การ์ด [1]
เขาใช้ร่างชนเพื่อสร้างพื้นที่ ใช้สายตา ไล่จับจังหวะของเพื่อนร่วมทีม และใช้เท้าหมุนตัว เพื่อเบี่ยงความสนใจของเกมรับ แต่สิ่งที่ทำให้เซนกุนแตกต่างคือ วิธีการผ่านบอล ที่เฉียบคมเกินวัย เขาไม่ได้แค่ส่งเพื่อให้เพื่อนชู้ต แต่ส่งไปยัง “พื้นที่” ที่เขาคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว
ว่าจะกลายเป็นจุดเริ่ม ของเพลย์ถัดไป นี่คือความสามารถ ที่ทำให้เซนกุน ก้าวข้ามภาพจำของเซนเตอร์ทั่วไป และเริ่มถูกเปรียบเทียบกับ เซนเตอร์ อัจฉริยะ อย่างนิโคลา โยคิช (Nikola Jokic) ในเวอร์ชันที่ดิบกว่า แต่เต็มไปด้วยจินตนาการ
นี่คือรูปแบบการเล่น ที่เซนเตอร์ทั่วไป มักไม่ได้ถูกฝึกให้ทำ แต่เซนกุนกลับทำมันได้ อย่างเป็นธรรมชาติ และมีจังหวะ ที่เหมือนนักเต้นแทงโก้ มากกว่านักวิ่งร้อยเมตร
ฤดูกาล 2023–24 เซนกุนค่อยๆกลายเป็น ศูนย์กลางที่แท้จริง ของระบบเกมรุกทีมฮูสตัน ร็อกเก็ตส์ (Houston Rockets) ภายใต้โค้ช อีเม อูโดก้า (Ime Udoka) ที่ขึ้นชื่อเรื่องวินัย และโครงสร้าง เซนกุนมีพัฒนาการอย่างชัดเจน ในเกมรับ โดยเฉพาะการป้องกัน pick and roll [2]
และเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่ตัวเสริม แต่เป็นตัวขับเคลื่อน ของระบบครึ่งสนาม แม้จาเลน กรีน (Jalen Green) จะมีลูกเด้งตื่นเต้น แม้เฟร็ด แวนวีลีต (Fred VanVleet) จะควบคุมจังหวะได้ดี แต่เมื่อลูกเข้าสู่มือเซนกุนตรง elbow หรือ low post ทีมจะเริ่มเข้าสู่ เฟสที่มีระเบียบมากขึ้นทันที
ในบางเกม แม้ตัวเลขแต้มของเขา จะไม่ได้สูง แต่มีฮอกกี้แอสซิสต์ (pass ที่นำไปสู่แอสซิสต์) จำนวนมาก และนั่นคือ สัญญาณของผู้ออกแบบเกมรุกโดยแท้
เทียบให้เห็นกันชัดๆ เซนเตอร์แต่ละประเภท มีจุดเด่นที่แตกต่างกัน และนี่คือลักษณะสำคัญของแต่ละแบบ
เซนกุนไม่ใช่ร่างโคลนของโยคิช เพราะเซนกุนเร็วกว่า ทรงตัวน้อยกว่า แต่มี “ความกล้าในการลอง” ที่เห็นได้ชัด และที่สำคัญคือ เล่นด้วยอารมณ์แบบคนที่รัก ในศาสตร์ของเกมบาส ไม่ใช่แค่การแข่งขัน
ถึงจะอัจฉริยะในเกมรุก แต่เกมรับของเซนกุน ยังเป็นจุดอ่อน เขายังไม่สามารถป้องกัน pick and roll ได้เสถียรเท่าเซนเตอร์แถวหน้า และยังมีปัญหา เวลาเจอกับผู้เล่นตัวใหญ่ ที่เน้นพลังอย่าง Joel Embiid หรือ Anthony Davis
แต่ในฤดูกาลล่าสุด ได้แสดงให้เห็นว่าเขา พยายามเรียนรู้ทุกเกม ไม่ใช่แค่ด้วยการฝึกฝน แต่ด้วยการปรับมุมคิดของตัวเอง ในการเล่นเกมรับ เขาเริ่มวางตัวดีขึ้น ช่วยซ้อนเร็วขึ้น และเลือก “ปิดเส้นทาง” แทนการเสี่ยงบล็อก โดยไม่จำเป็น [3]
ในอดีต ตำแหน่งเซนเตอร์มีไว้เพื่อกันวงใน ชู้ตง่ายๆ และป้องกันลึก แต่เซนกุนกำลังขยายขอบเขตนี้ เขาแสดงให้เห็นว่าเซนเตอร์ สามารถเป็นทั้งตัวเริ่มต้นเพลย์, ตัวชะลอจังหวะของเกม, ตัวล่อให้เกมรับคู่แข่งหลุดตำแหน่ง และตัวที่สร้างสมดุล ระหว่างชู้ตเตอร์กับผู้ตัดเข้า
เขาทำให้ตำแหน่งนี้ “คิดเป็น” และนั่นคือสิ่งที่ผู้เล่นเยาวชน ควรมองเห็นว่า ไม่ใช่แค่สูง หรือแข็งแรง ถึงจะเล่นเป็นเซนเตอร์ได้ แต่ถ้าคิดเกมได้ลึก เซนเตอร์ก็สามารถ เป็นศูนย์กลางทางปัญญา ของทีมได้เช่นกัน
ท้ายที่สุดแล้ว “อัลเปอเรน เซนกุน” กำลังเติบโตอย่างเงียบๆ ในลีกที่เต็มไปด้วยความเร็ว เขาคือคนที่หยุดลูกไว้หนึ่งจังหวะ เพื่อเชื่อมทีมจากใต้แป้น และถ้าเขาพัฒนาเกมรับ ต่อไปได้อย่างมั่นคง เซนกุนอาจจะไม่ใช่ แค่เซนเตอร์ที่เก่งที่สุด แต่อาจกลายเป็นภาพจำใหม่ ของตำแหน่งนี้ไปเลยก็ได้
เซนกุนเร็วกว่า โฉบเฉี่ยวกว่า แต่ยังไม่สมดุลเท่าโยคิช เขาเต็มไปด้วยจินตนาการ และความกล้าในการลอง แม้ยังไม่นิ่งเท่า แต่มีศักยภาพ ที่จะเติบโตไปในเส้นทางเดียวกัน
เซนกุนแสดงให้เห็นว่าเซนเตอร์ ไม่ต้องสูงใหญ่ หรือบล็อกเก่งเสมอไป ถ้าอ่านเกมเก่ง สื่อสารกับเพื่อนเป็น และเข้าใจจังหวะของทีม เขาก็สามารถเป็นแกนกลาง ที่ควบคุมเกมได้ ไม่แพ้พอยต์การ์ด
