พฤติกรรมสุนัข วัยแก่ การเปลี่ยนแปลงที่ควรเข้าใจ
- Harry P
- 56 views
พฤติกรรมสุนัข วัยแก่ ช่วงเวลาที่เปราะบางที่สุด เป็นบทเรียนสำคัญ ที่สอนให้เรารู้ถึงความหมายของสิ่งมีชีวิต และในขณะเดียวกัน ก็ต้องการความเข้าใจ จากเรามากที่สุด การเรียนรู้ และการยอมรับพฤติกรรมของเขาในวัยนี้ ไม่ใช่เพียงเพื่อดูแล แต่คือการตอบแทนความรัก ที่เขามอบให้เรามาทั้งชีวิต
พฤติกรรมสุนัข วัยแก่ เมื่อเวลาผ่านไป สุนัขที่เคยซุกซน ร่าเริง และกระตือรือร้น อาจค่อยๆเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ไปตามอายุ เช่นเดียวกับมนุษย์ ที่เมื่อเข้าสู่วัยสูงอายุ ก็จะเริ่มมีข้อจำกัดทั้งทางร่างกาย และจิตใจ สุนัขวัยแก่ ที่หมายถึงสุนัข ที่มีอายุตั้งแต่ 7 ปีขึ้นไป (ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์)
มีพฤติกรรม และการแสดงออกหลายอย่าง ที่แตกต่างจาก พฤติกรรมสุนัข วัยเด็ก หรือช่วงวัยหนุ่มสาว การเข้าใจพฤติกรรมเหล่านี้ ไม่ใช่เพียงเพื่อการดูแลที่เหมาะสม แต่ยังช่วยให้เจ้าของ ได้เตรียมตัวรับมือ กับการเปลี่ยนแปลงของเพื่อนรักสี่ขา ได้อย่างเข้าใจ และลึกซึ้งมากขึ้น [1]
เมื่อความกระตือรือร้น ค่อยๆลดลง สุนัขวัยแก่หลายตัว จะแสดงพฤติกรรม ที่ดูเงียบลง หรือไม่ค่อยตื่นเต้น เหมือนแต่ก่อน บางครั้งพวกเขา อาจไม่ตอบสนองต่อการชวนเล่น เหมือนที่เคย หรือเลือกที่จะนอนพัก มากกว่าออกไปเดินเล่น แม้ว่าในอดีต จะตื่นเต้นทุกครั้ง ที่ได้ยินเสียงสายจูง หรือเสียงเปิดประตู
แต่ในวัยชรา พวกเขาอาจแสดงท่าทีลังเล หรือเพียงแค่นอนมองเฉยๆ นี่ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่รักการเดินเล่น หรือไม่อยากอยู่กับเจ้าของ แต่เป็นเพราะพลังงาน ในร่างกายที่ลดลง ข้อต่อ และกล้ามเนื้อ เริ่มเสื่อมสภาพ
จึงทำให้การเคลื่อนไหว ต้องใช้ความพยายาม มากกว่าที่เคย นอกจากนี้ ยังมีเรื่องของการเปลี่ยนแปลงทางระบบประสาท และสมอง ที่อาจทำให้สุนัข มีภาวะสมองเสื่อม ซึ่งส่งผลต่อการตอบสนอง ต่อสิ่งเร้าภายนอก
หนึ่งในพฤติกรรม ที่เจ้าของหลายคนมักสังเกตได้ คือการที่สุนัข ดูเหมือนจะ “ลืม” บางสิ่งบางอย่าง ลืมคำสั่งง่ายๆ ที่เคยทำได้ ลืมเส้นทางที่เคยเดินประจำ หรือบางครั้งก็อาจดูสับสน เมื่อต้องเจอกับสิ่งที่คุ้นเคย
นี่คืออาการ ที่เกี่ยวข้องกับภาวะ Cognitive Dysfunction Syndrome (CDS) หรือภาวะสมองเสื่อมในสุนัข ซึ่งคล้ายกับอัลไซเมอร์ในมนุษย์ พวกเขาอาจเดินวนไปวนมาในบ้าน พยายามหาทางออก ทั้งที่เป็นบ้านเดิม ที่คุ้นเคยมานาน หรือบางครั้ง อาจนั่งเหม่อลอยนานๆ โดยไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง [2]
อีกทั้งยังอาจมีการตื่นกลางดึก หรือขัดจังหวะ เวลานอนมากขึ้น ทำให้เจ้าของ ต้องปรับเปลี่ยนวิธีการดูแล พยายามสร้างกิจวัตรประจำวัน ที่ชัดเจน มีการกระตุ้นสมอง ด้วยของเล่นฝึกฝนง่ายๆ และการให้ความรัก ที่ใส่ใจเป็นพิเศษ เพื่อให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย และยังคงมีความสุข กับชีวิตประจำวัน
การกินอาหาร ก็เป็นอีกพฤติกรรมหนึ่ง ที่เปลี่ยนไปตามวัย สุนัขวัยแก่บางตัว อาจเริ่มเบื่ออาหาร หรือไม่สนใจอาหารที่เคยโปรดปราน เนื่องจากประสาทรับรส และกลิ่นอาจลดลง หรือบางครั้ง อาจมีปัญหาสุขภาพในช่องปาก เช่น เหงือกอักเสบ ฟันโยก หรือฟันหัก ทำให้การเคี้ยวอาหาร เป็นเรื่องที่ยากขึ้น [3]
ซึ่งปัญหานี้ อาจส่งผลให้พวกเขากินน้อยลง น้ำหนักลด หรือขาดสารอาหาร ในขณะที่บางตัว อาจมีพฤติกรรมการกินที่เปลี่ยนไป อย่างการกินที่บ่อยขึ้น หรือกินมากเกินไป
เนื่องจากปัญหาการทำงาน ของระบบฮอร์โมน เช่น ภาวะไทรอยด์ต่ำ หรือภาวะคุชชิง (Cushing’s Disease) ที่มักเกิดในสุนัขสูงวัย การสังเกตพฤติกรรมการกิน และน้ำหนักตัวอย่างสม่ำเสมอ จึงเป็นสิ่งสำคัญ เพราะมันสะท้อนถึงสุขภาพภายใน ของพวกเขาโดยตรง
ด้านพฤติกรรมการขับถ่าย ก็เป็นอีกเรื่อง ที่ต้องให้ความใส่ใจ สุนัขบางตัว อาจมีปัญหาควบคุมการขับถ่ายไม่ได้ เนื่องจากกล้ามเนื้อหูรูด และระบบประสาทเริ่มเสื่อมลง ทำให้เกิดอุบัติเหตุในบ้านบ่อยขึ้น แม้ว่าสุนัข จะเคยฝึกขับถ่ายนอกบ้านอย่างดี
แต่เมื่อเข้าสู่วัยสูงอายุ พวกเขาอาจไม่สามารถ ควบคุมร่างกายได้เหมือนเดิม เจ้าของควรเข้าใจ และไม่ดุว่าพวกเขา เพราะการดุ อาจทำให้สุนัขเกิดความเครียด และสับสนมากขึ้น
อาจจะมีการหาทางแก้ไข ด้วยการปูแผ่นรองซับในบ้าน การพาออกไปขับถ่ายบ่อยขึ้น หรือการปรึกษาสัตวแพทย์ เพื่อหาสาเหตุ และวิธีจัดการที่เหมาะสม จะช่วยให้ทั้งเจ้าของ และสุนัข ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ด้วยความเข้าใจ
สุนัขวัยแก่ ไม่เพียงแค่เปลี่ยนแปลงทางร่างกาย แต่ยังมีความเปราะบาง ทางอารมณ์มากขึ้น บางตัวอาจมีพฤติกรรมหวาดระแวง ไม่มั่นใจในสิ่งรอบตัว หรือไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง ในสิ่งแวดล้อม อย่างการย้ายของ การมีคนแปลกหน้าเข้ามา หรือแม้แต่การพาสุนัขตัวอื่น มาอยู่ร่วมบ้าน
ในขณะที่บางตัว อาจแสดงพฤติกรรม เกาะติดเจ้าของมากขึ้น ต้องการความใกล้ชิด และรู้สึกปลอดภัย เมื่ออยู่กับคนที่คุ้นเคย นี่เป็นเพราะพวกเขา เริ่มรู้สึกไม่มั่นคง และกำลังมองหาความมั่นใจ จากสิ่งที่คุ้นเคย
การเข้าใจว่าพฤติกรรมเหล่านี้ เป็นผลจากความชรา ไม่ใช่ความดื้อ หรือต้องการเรียกร้องความสนใจ จะช่วยให้เจ้าของปรับตัวในการดูแลได้ เช่น การไม่ทิ้งสุนัขไว้คนเดียวเป็นเวลานาน การสร้างกิจวัตรประจำวันที่คงที่ และการให้ความรัก อย่างสม่ำเสมอ
ท้ายที่สุด สุนัขวัยแก่คงพูดไม่ได้ ว่าเขารู้สึกยังไง แต่การเรียนรู้ และการเข้าใจพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไปของเขา คือการเดินทางร่วมกัน ในช่วงบั้นปลายชีวิต มันอาจไม่ได้ง่ายเสมอไป แต่ก็เต็มไปด้วยความหมาย และเมื่อวันหนึ่งที่ต้องจากกัน ความรัก และความเข้าใจที่เคยมี จะกลายเป็นความทรงจำอันล้ำค่า
ควรตรวจสอบสุขภาพช่องปากก่อน ว่ามีฟันโยก หรือปัญหาทางเดินอาหารไหม หากปัญหาไม่ร้ายแรง อาจลองปรับสูตรอาหาร ให้เหมาะสม เช่น อาหารเปียก อาหารเนื้อนุ่ม หรือเพิ่มกลิ่น และรสชาติ ที่ช่วยกระตุ้นความอยากอาหาร หากอาการยังไม่ดีขึ้น ควรพาสุนัขไปพบสัตวแพทย์ เพื่อหาสาเหตุ
สุนัขวัยแก่ต้องการกิจวัตรประจำวันที่คงที่ เช่น เวลาอาหาร การขับถ่าย การเดินเล่น และการพักผ่อน เพื่อช่วยให้พวกเขารู้สึกปลอดภัย ไม่เครียด ควรหลีกเลี่ยงการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม หรือสิ่งใหม่ๆ ที่อาจทำให้พวกเขาสับสน และให้ความรัก ความใส่ใจอย่างสม่ำเสมอ
